به نقل از «ایران اکونومیست»

قیمت بلیط کنسرت را پایین آوردیم تا قشر متوسط شرکت کند

تاریخ انتشار: ۱ مرداد ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۵۵۳۳۷۶

این روزها در شرایطی به سر می‌بریم که گویی برگزارکنندگان کنسرت به دو دسته تقسیم شده‌اند؛ دسته اول آنهایی که سود مالی برایشان از نخستین اولویت‌هاست و از زمانی که کرونا فروکش کرده به واسطه برگزاری کنسرت‌های متعدد (اغلب در ژانر پاپ) با مبالغ هنگفت بلیت ها را به فروش رسانده و در تهران، شهرستان‌ها و حتی خارج از کشور به روی صحنه رفته‌اند و البته دسته دوم که پس از تعطیلی طولانی مدت کنسرت های حضوری، فارغ از سود مالی، اجرا را صرفا راهکاری برای تعامل دوباره با مخاطب می دانند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

البته دسته اول تنها مختص به حوزه پاپ نیست و بعضا در ژانر موسیقی ایرانی هم شاهد چنین اجراهایی بوده و هستیم. در اغلب این اجراها عمدتا هنرمندان با مخاطبانشان همراه شده و تلاش اصلی بر این بوده تا آنچه که مخاطب عام‌تر می‌پسندد اجرا شود؛ حال برخی از هنرمندان در کنار این قطعات عامه‌پسند، قطعاتی فاخرتر هم در رپرتوار خود گنجانده‌ و اجرا می‌کنند.

در این میان چند مسئله به ذهن خطور می‌کند؛ اینکه هنرمند تا کجا مجاز است با سلیقه مخاطب همراه شود و صرفا آنچه که او می‌خواهد برایش اجرا کند؟ یا اینکه اتفاقا در شرایطی که بیش از هر زمان به نشاط اجتماعی نیاز است، اجرای چند قطعه ساده‌تر و متناسب با سلیقه عموم مخاطبان، درست همان کاری است که باید انجام شود.

البته که هر دوی این نگاه ها، به تأیید عده‌ای از هنرمندان می رسد و هر فردی از منظر خود یکی از این موارد را قبول داشته و براساس آن عمل می‌کند.

به هر حال در میان موج برگزاری کنسرت‌ها که عمدتا هم با قیمت‌های بالا به روی صحنه می‌روند و تهیه بلیط آنها برای قشرهای خاصی از جامعه امکانپذیر نیست، هستند هنرمندانی که اتفاقا موسیقی جدی‌تری ارائه می‌دهند و قیمت بلیط‌هایشان به صرفه‌تر است و به نوعی همدلی با مخاطب برایشان اهمیت بیشتری دارد.

یکی از گروه‌هایی که جمعه ۳۱ تیرماه و شنبه یکم مرداد در تالار رودکی به روی صحنه می‌رود، گروه کُر تنال به رهبری میلاد عمرانلو است.

این گروه با اعضای نزدیک به ۸۰ نفر در تالار رودکی که البته سالن بزرگی هم نیست، بلیط‌هایش را با قیمت ۱۳۰ تا ۱۷۰ هزارتومان به فروش رسانده است و بنا بر آنچه سرپرست این گروه می‌گوید، بلیط‌هایش به طور کامل به فروش رفته است.

اما نکته حائز اهمیت در اینجا، ریسک این اتفاق و میزان سود مالی برگزاری چنین کنسرتی برای این دسته از گروه‌های موسیقی است.

گروه کر تنال

به همین جهت تصمیم گرفتیم با میلاد عمرانلو به عنوان یکی از افرادی که در شرایط فعلی، حاضر به برگزاری چنین اجرایی شده است، به گفت‌وگو بنشینیم و علت برگزاری این کنسرت را جویا شویم.

از عمرانلو سوال می‌کنیم که باتوجه به اینکه قرار است این کنسرت در تالار رودکی که صندلی‌های زیادی ندارد و هزینه خرید بلیط‌ها هم بالا نیست، برگزار شود، چه می‌شود که او و گروهش تصمیم به برگزاری چنین کنسرتی می‌گیرند؟

این هنرمند به ایران اکونومیست پاسخ می‌دهد: موسیقی که ما ارائه می‌دهیم، با موسیقی پاپ تفاوت زیادی دارد و البته شاید توان مالی مخاطبان موسیقی پاپ بیشتر از مخاطبان ما باشد و رقم ۵۰۰ تا ۷۰۰ هزارتومان برایشان مسئله‌ای نباشد. همچنین این افراد بیشتر از لذت بردن از موسیقی خوب، به دنبال فیلم و عکس گرفتن هستند.

او ادامه می‌دهد: ولی مخاطب ما به دنبال این است که موسیقی خوب گوش کند؛ به همین جهت ترجیح دادم قیمت‌ بلیط‌ها را ضمن در نظر گرفتن شرایط تماشاگران، با قیمت بالا نفروشیم و به گونه‌ای قیمت گذاری کنیم که حداقل قشر میانه به لحاظ اقتصادی بتوانند در کنسرت حضور پیدا کنند.

این هنرمند تصریح می‌کند: البته در برگزاری کنسرت با چنین روندی، شاید خیلی از اعضای گروه نتوانند سهمی از فروش بلیط داشته باشند. برگزاری کنسرت هزینه‌های زیادی دارد و بزرگترین بخش هزینه‌ها مربوط به سالن و مالیات است. در نظر گرفتن این قیمت برای بلیط‌ها موجب می‌شود که افراد تا حد زیادی از هر طبقه اقتصادی هم که باشند، در صورت علاقه به این موسیقی، بتوانند هزینه بلیط‌ها را تأمین کنند. البته که همین قیمت هم برای برخی زیاد است.

نمایی از تمرین گروه کر تنال

از عمرانلو سوال می‌کنیم این کنسرت‌ها چقدر سود مالی دارند و سود مالی تا چه اندازه برایشان مهم است؟

می‌گوید: واقعیت این است که این کار سود مالی برایمان ندارد ولی خوشحالم که تمامی بلیط‌ها فروخته شدند و ضرر مالی نکردیم. در این کنسرت حدود ۷۳ خواننده و دو پیانیست حرفه‌ای داریم که شاید از فروش بلیط‌ها سهم چندانی نصیبشان نشود.

او ادامه می‌دهد: اگر بحث مالی برایمان مطرح باشد، اصلا نباید این کار را انجام دهیم و باید به سالنی برویم که ظرفیت بالاتری داشته باشد. ولی سالن‌هایی که گنجایش بیشتری دارند به لحاظ آکوستیک، مناسب موسیقی ما نیستند؛ زیرا موسیقی ما صدابرداری نمی‌شود و همه چیز به صورت کاملا طبیعی به گوش مخاطب می‌رسد، به همین جهت در هر سالنی امکان اجرا نداریم.

از این رهبر ارکستر سوال می‌کنیم که وظیفه هنرمند در قبال مردم در شرایط فعلی چیست؟ که چنین بیان می‌کند: هنرمند بدون پشتوانه مردم و بدون توجه به مشکلات مردم نمی‌تواند به صورت انفرادی زندگی کند، کار خود را کند و بگوید به من ربطی ندارد. ما به عنوان هنرمند موظف هستیم شرایط مردم و مخاطبان خود را در نظر بگیریم و البته موسیقی خوب بسازیم و روی صحنه ببریم. باید بیشتر به هم حواسمان باشد نه اینکه هر فرد به فکر منافع شخصی خود باشد و دیگران را نبیند.

 

منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: میلاد عمرانلو

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: میلاد عمرانلو برگزاری کنسرت روی صحنه سود مالی کنسرت ها بلیط ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۵۵۳۳۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مظلوم‌تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است/تخصیص یارانه دولتی برای سفره فرهنگی مردم

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ کنسرت «اشعار نو از نغمه‌های کهن» در نوزدهمین شب موسیقی فرهنگسرای ارسباران در شب‌های پنج شنبه و جمعه، ۶ و ۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ برگزار شد. در این کنسرت که به سرپرستی محمدرضا برزین و خوانندگی صادق شیخ زاده اجرا شد، تصنیف‌ها و قطعات پیش در آمد اصفهان، شاه ختایی، پنبه جاری، المنت و لله، کهربا، نخجیر، ریشه در خاک، حریم یار، کردی و آفتابکاران با آهنگسازی علی اصغر بهاری، محمد رضا برزین، صادق شیخ زاده و قطعاتی با ملودی‌های قدیمی و محلی بر اساس اشعاری ازهوشنگ ابتهاج، فریدون مشیری، فاضل نظری، علی حاتمی، حامد عسگری و اشعار محلی اجرا شد.

صادق شیخ زاده خواننده درباره این کنسرت گفت‌وگویی با خبرگزاری آنا انجام داده که مشروح آن را می‌خوانید:

لطفا درباره جزییات این کنسرت برایمان توضیح بدهید .

کنسرت نغمه‌های کهن یا اشعاری نو از نغمه‌های کهن یک اجرای دغدغه انگیز برای شنیده شدن نغمه‌های با اصالت است، آنچه که امروزه بیشتر مردم در ارتباط با گذشته با آن در ارتباط هستند. تمام تلاشمان این بود که بتوانیم در قالب یک موسیقی اصیل به بازخوانی نغمه‌هایی بپردازیم که برگرفته از موسیقی فولکلور، موسیقی دستگاهی یا برگرفته از رسوم و آیین‌های مناطق مختلف  هستند تا با اشاعه آنها مردم شعر تازه بشنوند و فضایی تداعی کنیم که اگر چه به جهت کلامی به مردم نزدیکتر است، اما ممکن است نغمه‌های آن در طول سالیان سال فراموش شده باشد.

چطور شد در فرهنگسرای ارسباران اجرا رفتید؟

از سویی به جهت حمایت‌های فرهنگسرای ارسباران و اینکه تصمیم گرفتیم جایی اجرا برویم که مردم هم قدرت خرید داشته باشند و بتوانند در این کنسرت شرکت کنند و خوشبختانه استقبال هم از کنسرت خوب بود به طوریکه یک سانس را به دو سانس در دو شب رساندیم ، امیدواریم این استقبال ادامه پیدا کند و بتوانیم در روزهای دیگر هم اجرا داشته باشیم

درباره قطعات و سازندگان آن هم برایمان توضیح دهید؟

اجرا توسط قطعات تنظیم و یا ساخته شده محمدرضا برزین اتفاق می‌افتد که نوازنده خوبی در ساز سه تار است، سنتور را سوها شمعدانی،‌عود آناهیتا نصیریان، سازهای کوبه‌ای پویان توکلی ، تنبک امیرحسین تات و ساز سه تار با مسعود صادقی است.

با توجه به مبالغ بالای کنسرت‌ها در این ایام، چقدر قدرت خرید مردم و حضور عموم برای شرکت در این کنسرت برایتان اولویت داشت؟

در واقع این نکته برایمان حائز اهمیت بود، چقدر هم خوب است که دولت و حاکمیت بخشی از هزینه‌های کنسرت‌ها را تقبل کند. بدون تعارف این تعداد کنسرتی که هر شب در کشور برگزار می‌شود اگر بخشی از هزینه‌ها را هم دولت بدهد، خیلی استقبال چشمگیر می‌شود، بنابراین سر سفره فرهنگی مردم باید یارانه‌های دولتی با حمایت‌هایی این چنین داشته باشیم که خوشبختانه ما توانستیم از آن برخوردار شویم.

ما امروز می‌بینیم که حتی خواننده‌های شهیر موسیقی ایرانی روی به موسیقی‌های الکترونیک و موسیقی‌های غیر ایرانی می‌آورند، حتی به نظر من آن موسیقی‌ها موسیقی‌های پاپ نیست همانطور که بهتر از من می‌دانید موسیقی پاپ موسیقی مردمی هست بنابراین یک موسیقی می‌تواند موسیقی کلاسیک باشد، فولکلور باشد حتی سنتی باشد به خاطر فرم اجرا ولی پاپ تلقی شود، یعنی جمیع مردم با آن احساس نزدیکی کنند، حتی این موسیقی‌هایی که توسط بعضی از خواننده‌ها اجرا می‌شود و به روی صحنه می‌رود موسیقی‌های پاپ نیستند.

البته برخی هم موسیقی خاص هستند، موسیقی که در ژانر موسیقی الکترونیک، موسیقی کلاسیک، حتی موسیقی کلاسیک غربی است ولی باز این حرف به این منظور و به این مفهوم نیست که آن‌ها نباید باشد چرا آنها هم باید باشند، اما اقبال صد درصدی خوانندگان موسیقی اصیل ایرانی به آن موسیقی‌ها منجر به این می‌شود که این سمت ما خیلی خالی باشیم ما خیلی تنها و معدود باشیم امروزه شما می‌شنوید که توسط یک سلسله از هنرمندان عزیز و گرامی ابراز نگرانی درباره تئاتر وجود دارد،‌ این هم به جا است اما واقعا باید بگویم که مظلوم‌ تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است حتی موسیقی سنتی هم نه، موسیقی اصیل ایرانی.

متأسفانه به دلیل ذائقه‌ای که توسط عده‌ای بین مردم ایجاد شده، دافعه نسبت به سازهایی چون سه تار، سنتور،‌عود، سازها کوبه‌ای و آواز ایرانی ایجاد شده است، در صورتی که اینها شاخه‌های موسیقی اصیل ایرانی هستند. 

شما سالهاست که در عرصه آواز ایرانی فعالیت می‌کند، دراین باره چه تجربیاتی دارد و برایمان بگویید.

به عنوان کسی که برنامه های مختلف داشته‌ام می‌گویم، که اتفاقاً مردم در مناسبت‌های آیینی خودشان بسیار هم علاقمند این موسیقی و آواز‌ها هستند، اگر این آواز‌ها درست طراحی شود برای لحظات خلوت آدمی فوق العاده است.

ما انسان‌ها دارای حالت‌های مختلف، متنوع و گوناگونی به جهت روانی هستیم و برای هر کدام از این حالت‌ها موسیقی خاص خود را طلب می‌کنیم و مثل یک نوع تغذیه روحی است، به همین دلیل ما به تمام فرهنگ‌ها که از دل فرهنگ خودمان بیرون می‌آید ادای دین می‌کنیم و به آن اصالت می‌دهیم و در این مواجهه هم نیاز داریم که هر کدام از آنها را مصرف کنیم اتفاقاً موسیقی جدی هم موسیقی مصرفی است، اما موسیقی مصرف شده برای حالات خاص آدمی و هر آدمی البته حالات خاص خودش را دارد اما این طیف حالت‌ها از چند گونه بیرون نیست و من امیدوارم که این نوع اجراها مورد حمایت قرار بگیرد.

بنابراین اگر حمایت درستی صورت گیرد، اقبال مردمی هم زیاد می‌شود و ما با فوجی از مخاطب روبه رو می‌شویم، در حال حاضر کنسرت‌هایی که در سالن‌های مجلل برگزار می‌شوند که بعضا حتی استانداردهای ابتدایی موسیقی را هم ندارند. ما سالن تخصصی اجرای کنسرت کم داریم اما هستند اندازه‌ای که کارمان راه بیافتد.

انتهای پیام/